برای آنکه دریابی نابینایان با مشکل اشتغال رو به رو هستند، کافیست به سنی رسیده باشی که یافتن شغل برایت مهم و به یک دغدغه تبدیل شده باشد. حتی قبل از آنکه فارغ التحصیل از دانشگاه شوید یا اگر مهارت فنی داشته باشید وارد چرخه های طولانی جستجوی شغل شده باشید، اما سخن گفتن از وجود مشکل اشتغال امری است و حل آن مشکل بحثی دیگر. در روند حل مشکل، بیشتر تمرکز متخصصین بر ایجاد بسترهای لازم کارآفرینی برای نابینایان، حل موانع حقوقی فراروی اشتغال آنان و چگونگی ارائه خدمات پشتیبانی و حمایت از اشتغال این گروه است که البته همه این امور از اهمیت خاص خود برای باز کردن گره مشکل اشتغال نابینایان برخورداراند؛ اما یکی از الزاماتی که کمتر به آن توجه میشود، ضرورت داشتن مهارتهای غیر فنی برای یافتن شغل است. منظور مهارتهای ارتباطی و اجتماعی فرد متقاضی شغل برای برقراری ارتباط با آنانیست؛ به نوعی که در یافتن شغل برای او مؤثرند. متأسفانه در این زمینه کمبود بسیار است و بسیاری از افراد نابینا حتی تحصیل کرده های دانشگاهی فاقد مهارتهایی هستند که قبل از سنجش دانش و توانمندی علمی آنان راهگشا و تضمین کننده یافتن شغل برای آنهاست. چه نهادها و کسانی که به عنوان کاریافت، نابینایان را در یافتن شغل یاری میدهند و چه کارفرمایان حقیقی بخشهای دولتی و خصوصی که قرار است نابینایان را استخدام کنند، نخست به چگونگی حضور فرد در جامعه، آداب رفتاری او و چگونگی گرفتن ارتباط از سوی او توجه میکنند و در مراحل بعد به میزان تخصص فرد. این اهمیت به ویژه وقتی مضاعف میشود که به پیشداوریهای بازدارنده قبلی در مورد عدم توانمندی فرد نابینا در اشتغال کارا و برابر با دیگران توجه کنیم. آموزش این مهارتها باید از همان مدارس متوسطه آغاز شود و در مراکز آموزشی نابینایان و تشکلهای آنها کامل شود.
منبع: ایران سپید