رصد آن سوی مرز. گشت در سایت ها و مجله های خبری ویژه نابینایان در جهان

این شماره از رصد را با نگاهی به یکی از بسته های آموزشیِ منتشر شده از سوی بنیاد نابینایانِ آمریکا آغاز می کنیم.
بر خلاف کتاب ها و بسته های آموزشی که در ایران از سوی NGO ها و مراکز نابینایی و ویژه ی نابینایان منتشر می شوند، در این package، نه یک نرم افزار کامپیوتری آموزش داده شده است و نه صحبت از یاد دادنِ یک اپلیکیشنِ مخصوص مبایل است. البته در این بسته هیچ کدام از این آموزش ها ارائه نشده و در عین حال از هر کدام از این نوع آموزش ها هم رد پایی مشاهده می شود. رویکردی که در این بسته پیش گرفته شده آن است که بتواند آموزش هایی را در اختیار خریدارانش قرار دهد که منجر به ایجاد نوعی توانمندی در مسیری خاص برای آنها بشود.
از آنجا که به فصلِ ورودِ دانشجویانِ تازه وارد به دانشگاه های آمریکا نزدیک می شویم، خانم «Ellen Trief,»، از نخبگانی که با AFB همکاری می کنند، بسته ای را آماده کرده که آموزش هایی را در اختیار دانشجویان جدید الورود قرار می دهد.
در این بسته، همه چیز گنجانده شده است. از نحوه ی پر کردنِ فرم های اینترنتی گرفته تا چگونگی مسیریابی در محیط دانشگاه.
از شیوه ی تعامل با استادان تا راه های زندگی مستقل در خوابگاه ها و از مدیریت زمان تا تقویت اعتماد به نفس.
همه ی این آموزش ها هم با تأکید بر شیوه های آموزش به افراد نابینا آماده شده است. نسخه ی چاپ درشت خطِ این بسته با قیمت ۴۵ دلار و نسخه های الکترونیکی آن با قیمت هایی بین 32 تا 47 دلار از سوی AFB عرضه شده است.

در ادامه ی رصدِ این هفته، به سراغ «Michael Schwartz» می رویم. یک کم بینای آمریکایی که تمام تلاش خود را بر روی هدف دلخواهش متمرکز کرده و بالاخره هم به هدفش رسیده است.
Derrick، از وبلاگ نویس های نام آشنای نابینا مصاحبه ای با او انجام داده و این مصاحبه را در قالب ویدئو منتشر کرده است. «Michael Schwartz»، در این گفت و گو از دوران کودکی و آرزو هایش می گوید و از این که از سیزده سالگی عاشق حضور در رسانه ای مثل تلویزیون بوده و برای رسیدن به همین هدف بوده که تحصیلاتِ مرتبطی را پی گرفته است و از مهارت خودش در زمینه ی برنامه سازی می گوید و این که به هر حال یک نابینا یا کم بینا نمی تواند به تنهایی صفر تا صدِ یک برنامه ی تلویزیونی را مدیریت کند و آنچه که در این زمینه لازم دارد این است که بداند چگونه افرادی را که به عنوان نیروی کمکی در اختیار دارد مدیریت کند و در کدام قسمت ها از چه کسانی کمک بگیرد تا بتواند به مطلوب ترین نتیجه دست یابد.
اگر می خواهید این گفت و گوی ویدئویی را ببینید و بشنوید، می توانید به
این لینک
مراجعه کنید..

احتمالاً شنیده اید که کارزاری در فضای مجازی انگلیسی راه افتاده با عنوان «#blindNewWorld» و طی این کارزار، نابینایان و اطرافیانشان می کوشند دیدِ منفیِ مردم را نسبت به پدیده ی نابینایی عوض کنند.
آنها معتقد اند بسیاری از آدم ها در مواجهه با نابینایی، یا دچار تأسف می شوند، یا می ترسند از این که نکند رفتار اشتباهی از خود بروز دهند و فرد نابینا را ناراحت کنند. در راستای همین کارزار، وبسایت پرکینز مطلبی منتشر کرده به قلم «Alix Hackett» و طی آن، خبر داده است که دو کتاب الکترونیکی را به رایگان در اختیار مردم قرار داده است.
کتاب اول، می کوشد به آحاد جامعه یاد بدهد که در محیط های کاری چطور باید با فرد نابینا مواجه شوند و کارفرما ها چه کار هایی را می توانند با خیال راحت از نابینایان انتظار داشته باشند و در کار های گروهی چه نقش هایی را باید به نابینایان بدهند و مطالبی از این دست. کتاب دوم هم اشاره به این موضوع دارد که افراد بینا در سطح عمومی جامعه، چه رفتاری را باید در قبال نابینایان پیش بگیرند. چطور باید با این افراد تعامل کنند.
اگر مترجم هستید یا کسی را می شناسید که حوصله و وقتِ ترجمه کردن داشته باشد، بد نیست این دو کتاب را به رایگان
از اینجا

دریافت کنید.
چه بسا بتوان آنها را به دست اهلش رساند تا مگر بشود در ایران هم استفاده ای از آموزه های آن داشته باشیم.

رصد این هفته را با مطلبی در خصوص «ellis hall» به پایان می رسانیم که یکی از شناخته شده ترین موسیقی دانان زنده ی نابینا در دنیا به حساب می‌آید.
در این مقاله
می بینیم که «Lee Bailey»، خبرنگار نشریه الکترونیکی eurweb به سراغش رفته و گفت و گوی مفصلی را با او انجام داده است. Ellis از جمله موسیقیدانان همه فن حریف به حساب می آید و علاوه بر گیتار آکوستیک، ساز هایی مثل گیتار باس، کیبورد، درامز و … را در کمال مهارت می نوازد. ساز های دیگری هم هست که Ellis از پس نواختنشان بر می آید که شاید نام بردن از آنها ضرورتی نداشته باشد. نگارنده در این مطلب به یکی از خصوصیات جالب توجه Ellis اشاره می کند و می گوید: «او از جمله موسیقیدان هایی است که برایش فرقی نمی کند که در مقابل ده هزار نفر مشغول اجرای برنامه است یا در بالکن خانه اش در جنوب کالیفورنیا نشسته و دارد برای همسایه هایش ساز می زند.
او یک موسیقیدانِ بیست و چهار ساعته است و همیشه موسیقی را به بهترین شکلش اجرا می کند.» Elis سال ها با گروه مشهورِ «Tower of Power» به عنوان خواننده ی اول و نوازنده ی کیبورد همکاری کرده است و افزون بر آن، با بسیاری از مشهور ترین چهره های موسیقی در دنیا هم به عنوان نوازنده، همخوان یا آهنگساز کار کرده است.
این مصاحبه در حالی انجام می شود که خبرنگار با Ellis و همسرش سر میز شام نشسته اند و Ellis هم پر از انرژی و شوخ و شنگ و سر حال، به سؤالات Lee پاسخ می دهد.
بیایید با هم به یکی از اجرا های بسیار اعجاب آورِ Ellis Hall گوش کنیم.
اجرایی که در سمفونی هالِ ایالت بوستون و با همکاری نوازندگان این ایالت انجام شده است.
Ellis، ترانه ای را به یادِ «Ray Charles» اجرا کرده است.
با هم می شنویم.