رقابت های بزرگی مثل المپیک و پارالمپیک، نه از روزی که مسابقه ها شروع می شوند، نه از روز رژه افتتاحیه و نه حتی از لحظه روشن شدن مشعل، بلکه از زمانی آغاز می شود که کشور ها برای فراچنگ آوردن شانس میزبانی این رقابت ها به جان هم می افتند. بر اساس قانونی که در سال ۲۰۰۱ در کمیته جهانی المپیک به تصویب رسیده، همیشه کشوری که از المپیک میزبانی می کند باید میزبانی مسابقات پارالمپیک را هم به عهده بگیرد. شهر توکیو، در نبرد نفسگیر میزبانی توانست استانبول و مادرید را شکست دهد و میزبان مسابقات المپیک ۲۰۲۰ شود. مسابقاتی که با حواشی و مشکلات زیادی همراه شد و دولتمردان ژاپنی هیچگاه فکرش را هم نمی کردند تا این اندازه برایشان درد سر درست کند.
همه گیری بیماری کووید منجر به تأخیر چندباره مسابقات شد و پارالمپیک هم به تبع این تغییر تاریخ، مشمول جابجایی شد؛ تا اینکه بالاخره اثربخشی واکسن، ژاپنی ها را بر آن داشت تا با همکاری کمیته جهانی، المپیک و به دنبال آن پارالمپیک ۲۰۲۰ را در تابستان ۲۰۲۱ برگزار کنند. حالا دیگر خیالمان از بابت تاریخ شروع پارالمپیک آسوده است و می دانیم قرار است چند روز دیگر در روز ۲۴ اوت، آیین افتتاحیه این مسابقات در ورزشگاه ملی ژاپن و احتمالاً با حضور امپراطور ناروهیتو برگزار شود.
ژاپنی های سختکوش، دقیق و منظم، درست از فردای اختتامیه پارالمپیک ریو، به فکر فراهم کردن شرایط برگزاری پارالمپیک بعدی در پایتختشان افتادند. خانم «یوروکی کویکه»، شهردار ژاپن بازدیدی از خیابان ها و معابر توکیو کرد و دریافت معابر زیادی احتیاج به اصلاح دارند. معابری که فاقد پیاده رو هستند یا پیاده رو هایشان آنقدر باریک است که صاحبان صندلی چرخدار را به زحمت می اندازد. او ساختمان هایی را مشاهده کرد که در های ورودی باریک داشتند. خانم شهردار متعهد شد که همه این موارد را تا موعد برگزاری مسابقات اصلاح کند. از سوی دیگر، برگزاری مسابقاتی در سطح پارالمپیک، با حضور حدود ۴۴۰۰ ورزشکار دارای معلولیت و بیش از ۵۴۰ رقابت ورزشی در قالب ۲۲ ورزش، احتیاج به آن داشت که گروه برگزار کننده، صد ها هزار نفر نیرو در اختیار داشته باشد. این امر هم با انتشار فراخوانی در سال ۲۰۱۸ محقق شد و بیش از ۱۸۳ هزار نفر نیروی داوطلب اعلام آمادگی کردند و آموزش به آنها در سال ۲۰۱۹ انجام شد.
از نکات جالب توجه این مسابقات، مدال هایی است که به قهرمانان رشته های مختلف اهدا می شود. خالی از جذابیت نیست که بدانیم به دنبال کارزاری که در سال ۲۰۱۶ در شبکه های اجتماعی به راه افتاد و بیش از ده هزار نفر در آن مشارکت کردند، از برگزار کنندگان المپیک و پارالمپیک خواسته شد به منظور ترویج مراقبت از محیط زیست، برای ساخت مدال های قهرمانان، از فلزات بازیافتی استفاده کنند. به دنبال این کارزار قرار شد ژاپنی ها برای ساخت مدال، از فلزات به کار رفته در موبایل های اسقاطی و زباله های الکترونیکی استفاده کنند. در آوریل ۲۰۱۷ سطل های زباله ای به منظور دریافت موبایل های کهنه در سطح شهر توکیو نصب شد. برگزار کنندگان برای ساخت مدال ها به هشت تُن آهن، چهل کیلو طلا، ۴۲۹۰ کیلو نقره و ۲۹۴۴ کیلو برنز احتیاج داشتند که از این طریق تأمین شد.
همچنین فراخوانی هم برای طراحی مدال در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و طراحانی از سر تا سر دنیا طرح هایشان را برای برگزار کنندگان فرستادند تا بالاخره طرح فعلی از میان صد ها طرح ارسالی انتخاب شد. طرحی که نماد هایی از فرهنگ ژاپنی و لوگوی کمیته جهانی المپیک بر روی آن نقش بسته است. تمامی نقوش مدال به شکل برجسته است تا قهرمانان نابینا هم بتوانند از آن استفاده کنند. همچنین بر روی گردنبند مدال، عبارت «توکیو ۲۰۲۰» به بریل و بینایی درج شده و نام رشته هم قید شده است. بعلاوه، یک، دو یا سه تو رفتگی هم تعبیه شده که شناسایی طلا، نقره یا برنز بودن مدال را برای ورزشکاران نابینا امکانپذیر می کند. برای حمل مدال ها یک کیف و یک جعبه چوبی زیبا در نظر گرفته شده است. این رقابت ها در روز پنجم از ماه سپتامبر به پایان خواهد رسید.
منبع: ایران سپید.