9 نفر از نابینایان و کمبینایان انجمن کوهنوردی هیأت تهران به همراه 5 همنورد بینایشان موفق شدند قله داراباد و جانپناه سنگی آن که در ارتفاع 3160 متر قرار دارد را صعود کنند.
بیش از 14 ساعت پیمایش و 12 کیلومتر طی کردن مسیر کوهستان که در برخی نقاط همراه با صخره نوردی نیز بود، نشان داد کوهنوردان نابینای تهرانی به چیزی فراتر از قلل اطراف پایتخت فکر میکنند.
این صعود که روز پنجشنبه 13 تیرماه انجام شد، نشان داد برنامه های انجمن کوهنوردی هیأت تهران به تدریج در حال توسعه کمی و کیفی است. برنامه صعود به قله داراباد این بار با نظم و ترتیب بهتری در مقایسه با صعود قبلی به قله کهار همراه بود. زمان آغاز صعود که ساعت 5.30 دقیقه صبح بود، باعث شد بخش عمده ای از صعود در خنکای دلچسب صبحگاهی سپری شود و پس از 6 ساعت و نیم کوهپیمایی در ساعت 12 ظهر، قله داراباد فتح شد. نکته ای که این صعود را نسبت به موارد مشابه قبلی متمایز میکند، صعود تمامی نفرات گروه به قله بود و این بار، هر 14 نفر از اعضای تیم، موفق به فتح قله شدند. دختران نابینا و کمبینای گروه که در روز دختر خود را آماده یک صعود خاطره انگیز کرده بودند، از همان ابتدای مسیر، همقسم شدند تا در روزی که به نامشان ثبت شده است، قله را فتح کنند. وقتی به همراه استاد رفیعی لیدر گروه به جانپناه سنگی داراباد که بر روی قله قرار دارد رسیدم، شور و حال خاصی در میان تیم حاکم بود. بچه ها کم کم مشغول خوردن ناهار شدند و هر کس غذای ساده خود را با دیگری تقسیم میکرد. کوهنوردی تنها صعود به قله نیست، کوهنوردی تقویت یک کار تیمی و همیت جمعی است. نکته ای که در صعود داراباد به زیبایی به منصه ظهور رسید. اعضای گروه پس از گرفتن عکسهای یادگاری، ساعت 14 قله را ترک کردند و ساعت 20 شب این برنامه یک روزه خاتمه یافت. اما در این بین، مسائل و مشکلاتی وجود دارد که باید از سر راه برداشته شود تا این انجمن بتواند پر توان و با صلابت، برنامه های خود را اجرایی کند. یکی از این موارد، بیشتر شدن تعداد همنوردان بینای گروه است. برای مثال در صعود داراباد، 9 نابینا و کمبینا در برنامه صعود شرکت داشتند که در برابر آنها، تنها 5 همنورد بینا حضور داشت. چنانچه تعداد این نفرات که بسیار زحمت میکشند و مسئولیت خطیری هم بر عهده دارند بیشتر نشود، گروه دچار فرسایش شده و نمیتواند برنامه های خود را به صورت منظم پیش ببرد. ثبت انجمن کوهنوردی به صورت یک باشگاه رسمی در فدراسیون کوهنوردی، وجود یک گروه پشتیبان مجرب و افزایش امکانات و تجهیزات مخصوص کوهنوردی برای گروه، از جمله مواردی است که اگر بدان توجه شود، میتواند صعودهای آتی و برنامه اصلی انجمن که همانا فتح بلندترین قله ایران است را دست یافتنیتر کند.
مستند زیر، روایتی شنیدنی بر این صعود خاطره ساز است که پس از فتح قله کهار توسط نابینایان کوهنورد تهرانی صورت گرفت.
سید کاظم شمس، مسعود طاهریان، بهنام دلیر و امیر سرمدی 4 کوهنورد ب1 در بخش آقایان، لاله عربزاده و فاطمه راه نجات دو کوهنورد ب1 در بخش بانوان، مرجان فیاض، مریم جعفرزاده و اعظم چلوی سه کوهنورد بانوان در کلاس ب2 و ب3 و ریحانه کشاورز، مریم بهرامی، هادی بیچرانلو، سید محمد جلالی و استاد رفیعی پنج همنورد بینای تیم بودند که همگی، موفق به فتح قله داراباد شدند.
شما می توانید فایل صوتی این مستند را به مدت حدود 15 دقیقه و با حجم 13 مگابایت
از اینجا
دانلود کرده و گوش کنید.
منبع: ایران سپید و وبسایت هیأت ورزش نابینایان استان تهران
سلام.
آفرین!هزاران آفرین!
همگی خسته نباشید.
صمیمانه به همگی تبریک عرض می‌کنم.
مستند هم خیلی قشنگ بود. دست شما درد نکند.
دلم خیلی خواست!! طبیعت زیبا و آرام کوه را هم خیلی دوست دارم.
_راه‌های زیادی به قله ختم می‌شوند، اما از آن بالا فقط یک منظره را می‌توان دید.
اگر امکان دارد! قسمتی که عزیز بینا در صخره‌نوردی عزیز نابینا را راهنمایی میکند، بیشتر باشد.
همیشه موفق و با انرژی باشید.
درود و سپاس از شما.
انشا الله در صعود های آتی.