دیروز ۱۷ جولای ۲۰۱۸ بود. روز جهانی ایموجی. درست ۹ سال است که ما آدم‌ها با «ایموجی» ها خو گرفته‌ایم و ترجیح می‌دهیم به جای استفاده از واژه‌ها و بیان احساساتمان برای یکدیگر شکلک‌های زردرنگ بفرستیم. صورتک‌های رنگی که به جای ما لبخند می‌زنند، گریه می‌کنند و عصبانی می‌شوند؛ صورتک‌هایی که زحمت همه عواطف ما را به دوش می‌کشند.
ایموجی‌ها نمادهایی برای انتقال لحن و تُن صدا، حالت چهره و زبان بدن هستند و می‌توانند به شکلی مختصر روایت‌گر داستان‌هایی باشند که به تمامی زبان‌ها قابل فهم هستند. ایموجی در واقع به معنای خط تصویری است. کلمه ایموجی در زبان ژاپنی به معنای تصویرنگاشت است. این شکلک‌ها متعلق به فرهنگ ژاپنی هستند. مثلاً خم شدن (برای عذرخواهی) یا گروهی از شکلک‌ها که نمایان‌کننده غذاهای معروف هستند؛ مانند نودل کاری ژاپنی، دنگو و سوشی.
اولین ایموجی در سال ۱۹۹۸ یا ۱۹۹۹ را شخصی به نام «شیگه‌تاکا کوریتا» ساخت تا ارتباطات الکترونیکی را ساده کند اما در سال ۱۹۹۷ نیکولاس لوفرانی تجربه کار با «چهره‌های خندان» را آغاز کرد، با این هدف که آیکون‌های رنگی بسازد که مشابه با شکلک‌های قدیمی که فقط با استفاده از علایم نگارشی ساخته شده بودند، باشند و برای استفاده در فناوری دیجیتالی جذاب‌تر باشند. لوفرانی با استفاده از این تجربه‌ها، اولین شکلک‌های گرافیکی را ساخت و یک واژه‌نامه آنلاین شکلک گردآوری کرد که در طبقه‌بندی‌های مختلف مانند کلاسیک، بیان حالات، پرچم‌ها، جشن‌ها، سرگرمی، ورزشی، آب و هوا، حیوانات، غذا، ملت‌ها، شغل‌ها، سیاره‌ها، صورت‌های فلکی، نوزادان مرتب شده بودند و این طراحی‌ها ابتدا در ۱۹۹۷ در دفتر حق تکثیر ایالات متحده آمریکا ثبت شدند و سپس در سال ۱۹۹۸ این آیکون‌ها بصورت فایل‌های گیف بر روی وب منتشر شدند و اولین شکلک‌های گرافیکی شدند که در این فناوری استفاده می‌شدند.
این شکلک‌ها در سال ۲۰۰۹ در سیستم «ایمیل» و «جی‌میل» پدیدار شدند و به سرعت مورد استقبال کاربرانی قرار گرفتند که در مکالمات اینترنتی روزانه خود آن‌ها را رد و بدل می‌کردند. حالا مدت‌هاست همه ما در گپ‌های تلگرام، واتس‌آپ، توییتر و… برای یکدیگر ایموجی ارسال می‌کنیم.
اما شما چقدر با معنای ایموجی‌ها آشنا هستید و آیا همیشه از آن‌ها در جای درست استفاده می‌کنید؟
ایموجی «اشک شوق» یکی از مشهورترین‌هاست و با نام‌های دیگری مانند شکلک شوق، شکلک خنده گریه، شکلک خنده خوشحالی نیز شناخته می‌شود، به حالتی است که چهره هم می‌خندد و هم گریه می‌کند. این شکلک در اینستاگرام، توییتر و فیسبوک بسیار کاربرد دارد. در سال ۲۰۱۶ توییتر به مناسبت روز جهانی ایموجی گزارشی را منتشر کرد و در آن به تفکیک به بررسی ایموجی‌های پرکاربرد در کشورهای مختلف پرداخت. براساس اطلاعات ارائه شده توسط توییتر، پرکاربردترین ایموجی در میان نمونه‌های موجود، حالت صورت خنده با اشک در چشمان (اشک شوق) است.
این ایموجی که خیلی وقت‌ها به اشتباه به معنای ابراز تاسف و یا بهت به کار می‌رود در واقع ایموجی سکوت است و دقیقا به همین علت دهان ندارد.
این ایموجی به معنای قرار گرفتن در شرایط نامناسب و معذب شدن است. افراد وقتی احساس می‌کنند که آزار می‌بینند از این ایموجی استفاده می‌کنند.
ایموجی قلب یکی از محبوب‌ترین ایموجی‌هاست و به لحاظ پرکاربرد بودن رتبه ششم را به خود اختصاص داده است اما نکته‌ای که باید برای استفاده از این ایموجی مورد توجه قرار داد، این است که ایموجی قرمز به معنای عشق و علاقه است و استفاده از آن در هر شرایطی درست نیست. برای دوستان نزدیک و همکاران و …می‌توان از قلب‌های بنفش، سبز و … استفاده و ابراز محبت کرد.
این ایموجی البته کاربرد چندان زیادی هم ندارد اما گفته می‌شود که نشان از خشم و نفرت دارد.
این ایموجی که شبیه آتش است اما برای نشان دادن لوگوی رستوران‌ها کاربرد دارد.
استفاده از این ایموجی به این معناست که شخص فرستنده آمادگی دارد اطلاعات لازم را درباره موضوعی خاص در اختیار شما قرار دهد. در واقع همان جمله: «بفرمایید! در خدمتم.»
ایموجی دو دست باز در کنار یکدیگر و به صورت اُریب نشان‌دهنده تمایل به در آغوش کشیدن است.
این ایموجی در واقع بیانگر لحظه‌ای است که ما پس از رخ دادن یک اتفاق خوب پس از یک کار تیمی به دوستمان می‌گوییم: «بزن قدش» ایموجی هم که توسط کاربران ایرانی به اشتباه برای دعاکردن به کار می‌رود، دقیقا همین معنی را می‌دهد.
شخصی که از این ایموجی در مکالمات روزمره‌اش استفاده می‌کند در واقع می‌خواهد به مخاطبش القا کند که در ناامیدی محض به سر می‌برد.
منبع: ایسنا