اگر همه دنیا او را به عنوان یک نویسنده و مترجم چیره دست بشناسند، نابینایان مناطق مختلف اتحاد جماهیر شوروی اما پیشتر از این، او را به عنوان یک معلم بزرگ میشناسند.
«واسیلی اروشنکو» یک نابینای روسی اکراینی است که در ۱۲ ژانویه ۱۸۹۰ در منطقه اوبوچفکا در استان بیلگاراد روسیه به دنیا آمد. نابینا شدن اروشنکو به چهار سالگی او باز میگردد. ابتلای واسیلی به سرخک، عامل این اتفاق ناگوار در زندگی او بود. این اتفاق اما نتوانست خللی در سیر پیشرفت این نابینای نابغه ایجاد کند. علاقه اش به آموختن زبان باعث شد از همان سالهای آغازین زندگی، قدم در وادی جادویی زبانها بگذارد. زبانهای مختلفی آموخت و در زبانشناسی هم نام و جایگاهی برای خود دست و پا کرد.
اروشنکو را با سفرهای فراوانش هم باز میشناسند. اولین سفر این نویسنده روس به ۲۲ سالگیش برمیگردد. سفری که به مقصد انگلستان انجام شد و حضور واسیلی در این کشور دو سال به طول انجامید. او در این دو سال، علوم مختلف مربوط به نابینایان را در یکی از مؤسسات ویژه نابینایان در انگلستان آموخت. اولین تجربه آموزگاری واسیلی به ۱۹۱۴ و مدرسه نابینایان توکیو باز میگردد. او در این حضور، مدتی را به تدریس زبان اسپرانتو به نابینایان ژاپنی پرداخت. دو سال بعد، واسیلی به تایلند رفت و نخستین مدرسه نابینایان این کشور را بنا نهاد. پس از مدتی، به هند رفت و در آنجا با اتهام بلشویک بودن زندانی و سپس تبعید شد. مدتی بعد، اروشنکو توانست از هند بگریزد. به بندر شانکهای در چین و از آنجا به ژاپن رفت. تسلطش به زبان ژاپنی به او کمک کرد که مقالات و داستانهای زیادی برای ژاپنیها بنویسد. در ماه می ۱۹۲۱ در تظاهرات کارگری و کنگره فدراسیون سوسیالیست ژاپن شرکت کرد و به همین دلیل دستگیر شد. از ژاپن هم اخراجش کردند و در پی این اخراج، واسیلی راهی پکن شد و در آنجا آموزش روسی را در دانشگاه پکن و کالج زنان چین آغاز کرد. در طول همان اقامت بود که با «لو شون» نویسنده نامآشنای چینی آشنا شد و حاصل این آشنایی، ترجمه آثار اروشنکو به چینی به قلم این نویسنده توانا بود.
در ۱۹۳۵، اولین مدرسه نابینایان ترکمنستان را در نزدیکی شهر ماری بنیان نهاد و تا سال ۱۹۴۵ در آنجا ماند. در سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ به عنوان استاد مدرسه نابینایان مسکو مشغول بود و در سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ در تاشکند به تدریس پرداخت. در سال ۱۹۵۲ به «اوبوخیوکا» رفت تا بر روی کتاب آخرش کار کند. اروشنکو، در همان سال درگذشت. بسیاری از آثار و نوشته‌هایش در طول زمان بدست افراد مختلف از بین رفته است. در شهر استاری اوسکول موزه‌ای برای یادبود او بنا شده‌است.
منبع: ایران سپید
pactos.net